โดยผู้ใช้เฟสบุ๊ก : Yingty Jutaphon ได้เผยเรื่องราวเอาไว้ว่า เจอน้องโดยบังเอิญที่ทำงาน ตอนที่เจอน้องนั้นน้องแกผอมหนังติดกระดูก น้องเดินไม่ได้ไม่มีแรงเดินเลย เราตัดสินใจแบบไม่ลังเล
เลยอุ้มกลับไปบ้าน เลี้ยงน้องไว้เอง (ไม่ได้พาไปหาหมอ เพราะว่าตอนนั้นยังไม่มีรถยนต์ ) เราได้แต่นั่งเฝ้าเลี้ยงดู พอเลิกงานก็รีบกลับมาหาน้อง เพราะน้องอยู่คนเดียว 08.00-17.00
ช่วงที่เราทำงานน้องคงเหงาแน่ๆ แรกๆไม่ได้เอามานอนด้วยในห้องเพราะน้องยังไม่สะอาดและผอมโซขนหลุด และขับถ่ายตลอด (น้องผอมจนไม่มีแรงเดินไปที่กระบะทราย)
ตอนนี้ผ่านมาได้1ปี พอดี เราลาออกจากงานและเอาน้องกลับมาเลี้ยงที่บ้านต่างจังหวัด ช่วยกันเลี้ยงกับพ่อแม่ค่ะ ตอนแรกชื่อ ‘มีบุญ’ แต่เราชอบทำเสียงงุ้งงิ้งกับแมว
จนเรียกไปเรียกมาก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็น ‘มีบุง, บุ่งบุ้ง’ จนตอนนี้ย่อจนเหลือแค่คำว่า ‘บุ้ง’ ค่ะ แต่นางเรียบร้อยมาก เลยเรียก ‘คุณหญิงบุ้ง จนน้องน่ารักน่าเอ็นดูจนถึงทุกวันนี้
ที่มา Yingty Jutaphon