การรอคอยซึ่งไร้ความหวัง แม้สายฝนตกพรำยังเลือกจะรอคอยต่อไป

เราสามารถอดทนรอใครสักคนได้นานแค่ไหน อาจเป็นวัน เป็นเดือน เป็นปี เพราะความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัด แต่ขีดจำกัดมันมาจากไหนเพราะอะไรซึ่งทำให้ใครคนนึงรออีกคนได้ หลายคนถามเราว่าจะรอไปทำไมตัวเราเองทำอะไรไม่ได้นอกจากตอบกลับไปว่า ถ้ารู้ว่าเราหายใจแล้วจะต้องจากไปแล้วทำไมยังเลือกจะหายใจอยู่อีกละ

มีผู้ใช้ติ๊กต๊อกที่ใช้ชื่อว่า noom.anawin เขาได้โพสต์เรื่องราวของน้องหมาซึ่งกำลังโดนเจ้าของนำมาปล่อยไว้ ไม่รู้ว่าผ่านมากี่ค่ำคืนแล้วซึ่งเจ้าตูบนั่งรอเจ้าของโดยไม่ไปไหน ตูบจะรู้บ้างไหมว่าเจ้าจะไม่ได้พบเจอกับเจ้าของอีกต่อไปแล้ว

ไม่ว่าฝนจะตกลมพายุจะโหมแรงสักแค่ไหนตูบก็เลือกจะนั่งรอต่อไปโดยความหวังสักนิดแทบจะไม่มี คงจะเป็นเพราะความรักความผูกพันธ์จึงทำให้น้องเลือกจะรอเจ้าของตูบเอ้ย เจ้าไปทำผิดอะไรมาทำไมเจ้าของถึงกล้าเอาเจ้ามาเทได้ พวกเขาจะรู้บ้างไหมว่ามีอีกหนึ่งชีวิตซึ่งกับลังรอพวกเขาอยู่พร้อมความซื่อสัตย์

มีผู้คนมากมายเข้ามาแสดงความคิดเห็นกันต่างๆนาๆ ไม่มีใครซึ่งไม่เคยทำผิด แต่สิ่งเดียวซึ่งควรทำได้คือการให้โอกาส เช่นเจ้าตูบโดนเจ้าของเทมาน้องอาจจะทำผิดมาก็เป็นได้เพียงโชคร้ายถูกนำมาปล่อยให้กลายเป็นหมาจร

ความสามารถในการรอขึ้นอยู่กับปริมาณของความหวังมีความหวังมากน้อย การรอคอยจะสั้นหรือยาว สุดท้ายมันก็มีวันสิ้นสุด รอไปด้วยกันนะ รอเป็นเพื่อนกัน สวัสดี

ที่มา noom.anawin