คงไม่แปลกซึ่งเรารักใครสักคน เราจะสามารถทำทุกอย่างโดยไม่สนใจอะไร ยกตัวอย่างเช่นเรารักสัตว์ เราคงจะไม่ปล่อยให้เขาลำบาก เพราะเราได้นำเขามาเลี้ยงแล้วเราควรมีความรับผิดชอบ
การเลี้ยงสัตว์สักตัวไม่ใช่แค่เห็นแล้วอยากจะเลี้ยงเพราะชอบคิดกันแบบนี้ไงสัตว์จึงต้องถูกนำมาปล่อยให้เป็นภาระของวัดเช่นเรื่องราวดังต่อไปนี้ มีผู้ใช้เฟซบุ๊กที่ใช้ชื่อว่า เจ้าอาวาสทาสแมว ได้โพสต์เรื่องราวของหลวงพ่อ
ซึ่งได้นำแมวมาเลี้ยงท่านเป็นพระซึ่งดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าอาวาส ท่านได้เลี้ยงแมวไว้ เริ่มต้นจากท่านไม่เคยเลี้ยงแมวเลยในชีวิตและไม่คิดอยากจะเลี้ยงมีวันหนึ่งโยมซึ่งท่านรู้จักได้นำแมวมาให้ท่าน ท่านจึงรับไว้ด้วยความเมตตา ท่านเลี้ยงขอท่านมาตั้งแต่ยังเล็ก
ด้วยความไม่มีความรู้จึงทำให้ท่านรู้จักศึกษาหาวิธีดูแลน้องแมว เริ่มต้นจากการพาน้องไปตรวจสุขภาพรับวัคซีนและพาไปอาบน้ำทุกอาทิตย์และท่านก็คอยป้อนข้าวป้อนน้ำทุกวัน
เมื่อทำกิจวัตรประจำวันเส็จท่านก็จะรีบกลับมาหาน้องแมวของท่านเพื่อดูแลและหยอกล้อกับน้อง หลวงพ่อท่านเลี้ยงมาด้วยความรักน้องแมวจึงตอบแทนท่านด้วยความอ้อน เมื่อได้เจอกันน้องแมวจะแสดงดออกเสมอ
ยามนอนท่านก็จะรอน้องแมวของท่านหลับก่อนและท่านค่อยจำวัดตามทุกวันจะนอนด้วยกันอยู่เป็นประจำ น้องแมวจะชอบมานอนอยู่ข้างๆ เป็นประจำจนรู้สึกผูกพันธ์กันนับเป็นภาพน่ารักอีกมุมหนึ่งซึ่งหาดูได้อยาก
ไม่ว่าจะเป็นพระสงฆ์หรือฆาระวาทต่างก็ต้องแพ้กับความอ้อนของน้องแมว เพราะความน่ารักและความผูกพันธ์จึงทำให้มนุษย์ไม่ว่าจะเป็นใครต่างก็ต้องหลงรักกันไปตามกัน มีผู้คนมากมายเข้ามาแสดงความคิดเห็นกันต่างๆนาๆ
ก่อนจากท่านฝากข้อคิดไว้และคำพูดเล็กน้อยไปทิ้งท้ายไว้ ไม่ว่าคนหรือสัตว์ถ้าเลี้ยงด้วยความรักเราก็จะได้รักตอบแทนทุกวันหลังจากทำงานมาเหนื่อยๆ แมวคือกำลังใจซึ่งทำให้ท่านหายเหนื่อยจากการทำงานและพูดส่งท้ายว่า ถ้าท่านไม่ได้เป็นเจ้าอาวาสคงลำบากมากแน่เสียเป็นแสนแขนก็ไม่ได้จับ ขอบคุณหลวงพ่อโต้ง
ที่มา เจ้าอาวาสทาสแมว