แมวเค้าคุยกันไหมคะ??
เรื่องมีอยู่ว่า…น้องแมวจรสีเทาสวยมาก เราก็กลัวน้องจะหายไปจึงเอาปลอกคอมาใส่ให้ ปลอกคอมีสายยืดได้นิดหน่อย วันแรกงผ่านไปด้วยดี แต่วันที่สองตอนน้องมากินข้าวเห็นขาด้านหน้าของน้องเข้าไปในปลอกคอข้างนึง
ปลอกคอกลายเป็นสายสะพายทำให้เดินไม่ถนัดและรัด…เราก็กลัวว่าน้องจะเจ็บ ก็พยายามเอาอาหารล่อให้น้องมาใกล้ๆจะได้เอากรรไกรตัดสายให้ขาด แต่พอเอากรรไกรเข้าสอดไปโดนหลังของน้องพอดี
แกเลยตกใจและกลัวกระโดดหนีไปอยู่ไกลๆ ไม่เข้ามาใกล้อีกเลย
วันที่สามก็เอาชีสกับอาหารล่ออีกแต่ก็ไม่สำเร็จเหมือนแถมอุ้มน้องแล้วโดนข่วนแขนกับมือแต่ดีทว่าน้องไม่กัด เราไม่รู้จะทำไงดี เป็นห่วงน้องมากว่าน้องจะเดิน วิ่ง หรือกระโดดจะไม่สะดวกกับตัวน้อง
และเกิดอุบัติเหตุทำให้เจ็บได้ ก็เลยลองไปคุยกับอิหลาม… (ลูกเราเอง) อ้วนไปบอกน้องสีเทาหน่อยว่า ยอมให้แม่เอากรรไกรตัดสายปลอกคอเหอะ ถ้าปล่อยให้รัดแบบนั้นนานๆจะเป็นอันตรายได้นะ
แล้วก็ชี้ที่คอ ทำท่าตัดๆให้ดู อิหลามก็ฟังนะ มองหน้าด้วยแต่ไม่รู้เข้าใจไหม? แล้วก็ไปบอกแม่แมวจรที่หน้าบ้าน(แม่ของน้องสีเทา)ให้บอกลูกด้วยว่าเราไม่ได้จะทำให้ลูกแมวกลัวแค่จะตัดปลอกคอออกให้สะดวก
และทำท่าให้ดูเหมือนกัน…หวังนิดๆว่าจะได้เรื่องและแล้วเช้าวันต่อมา ตอนนั่งเทอาหารเช้าน้องสีเทาก็เดินเข้ามาคลอเคลียตรงขา เราพกกรรไกรอันเล็กไปกะว่าจะแอบตัดตอนน้องเผลอ
ตอนน้องเข้ามาใกล้ก็เอากรรไกรสอดเข้าไปโดนหลังนะ แต่น้องไม่หนียืนนิ่งให้ตัดเฉยเลย ตัดทีเดียวขาดเลย แถมตัดเสร็จน้องยังเดินคลอเคลียขาไปมาแปลกจริงๆค่ะ สงสัยแมวเค้าคงไปชี้แจงกันให้เข้าใจเนาะ…
ที่มา : Surus Sans
